NBA game + Caving

Het was deze week een drukke, maar vooral toffe week. Donderdagavond was ik uitgenodigd op een soort receptie van Via Americana. Dat is een organisatie van vier belgische stadsgidsen in NY, LA, Chicago en DC. Via de Maldegemse Jacqueline Goossens, die stadsgids is in NY en o.a. ook nog columns over NY in de Knack heeft geschreven, was ik uitgenodigd. Er waren zo'n 20-tal Belgen aanwezig (vooral mensen van de ambassade). De gidsen legden kort uit wat ze precies doen en ondertussen genoten we allemaal van lekkere belgische hapjes (kaas, droge worst,...) en een overheerlijk Belgisch biertje. Vooral dat laatste heeft me enorm gesmaakt want het is toch al even geleden dat ik dit nog eens gedronken had. Het was een gezellige avond en de lange metro rit van anderhalf uur nam ik er graag bij.

Vrijdagavond was een topavond. Ik ging naar mijn eerste NBA basket match in DC: Wizards vs. Miami Heat. Goedkoop was het helaas niet, $40 om helemaal in de nok te zitten is niet weinig. De match begon ook niet echt super. Er werd nogal veel geklungeld en er waren amper 3-punters of slam-dunks te zien. Ik kreeg niet direct waar voor mijn geld. De Wizards speelden erbarmelijk slecht en stonden kort voor de rust 25-50 achter (Miami speelde ook niet super). Gelukkig beterde het na de rust. Ik kreeg mijn driepunters en slam-dunks te zien en de match werd nog een ware thriller in het laatste quarter. Uiteindelijk verloren de Wizards met 88-91, maar ik had toch nog basket van hoog niveau gezien, dus ik kon tevreden huiswaarts keren. 

Maar het hoogtepunt van mijn weekend volgde zaterdag. De universiteit organiseert af en toe adventure trips. Die zijn normaal allemaal direct volzet, maar ik dacht dat het geen kwaad kon om toch eens een mailtje te sturen om te zien of er geen wachtlijst was. Die was er en donderdag kreeg ik bericht dat ik toch nog mee mocht naar West Virginia, een staat die nu ook van het lijstje geschrapt kan worden. Bestemming: Cave Whitings Neck. Ditmaal was het geen toeristische grot. Ik trok mijn vuilste en meest versleten kleren aan, trok een paar stevige schoenen aan en zette een helm met hoofdlamp op. Het zou een modderige en avontuurlijke trip onder de grond zijn. We moesten eerste een kwartiertje door een bos wandelen naar de grot. Bij het eerste obstakel werd het al duidelijk dat we sowieso serieus vuil gingen worden. We moesten op een steile en modderige helling naar beneden en de enige veilige optie was op uw achterste. Eenmaal beneden was de broek van iedereen al bedekt met een kleilaag. Vervolgens moesten we in een gat van zo'n 70-80 cm doorsnee een 3-tal meter steil naar beneden gaan. We kwamen in een grotkamer en niemand zag direct waar we naartoe moesten, tot we een dunne spleet onderaan de kamer spotten waar we op onze buik door moesten. Zo'n drie uur bleven we onder de grond, ons constant door nauwe openingen wringen, kloven en putten ontwijken en vertrouwen op onze 'spotters' (de persoon die na jou loopt en jou moet opvangen als je valt). En die zijn echt nodig geweest. Ikzelf ben ook een paar meter naar beneden gevallen/geslierd. Ik heb weliswaar mijn spotter mee genomen in mijn val, maar we zijn er beiden zonder veel erg vanaf gekomen. Ik was ook lang niet de enige de gevallen is. We hadden ook gelukkige goede begeleiders mee, die wisten waar we naartoe moesten en hoe we bepaalde obstakels moesten aanpakken, want alleen in zo'n grot gaan zonder ervaring is levensgevaarlijk. 

Het is ook pikdonker in zo'n grot. We hebben een paar keer allemaal onze hoofdlamp uitgedaan en je ziet letterlijk niets. Je mag je hand nog zo dicht bij je hoofd houden als je wilt, je ziet het niet. En dit geeft toch een raar gevoel, want in het dagelijkse leven is er altijd wel ergens een beetje licht. Ik heb me gigantisch geamuseerd. Toen we na 3 uur terug boven waren had ik al direct zin om terug naar binnen te gaan. Het was gewoon fantastisch en zeker voor herhaling vatbaar. Ik vermoed dat ik de komende dagen nog wel goed ga voelen wat ik daar allemaal uitgespookt ga hebben. Het is niet zomaar zachte, effen grond waarover je kruipt, maar een harde grond vol  stalagmieten. En geloof me, als je door een nauwe spleet kruipt op de grond, waar je nauwelijks ruimte boven of onder uw lichaam hebt, en je komt dan een soort van stalagmiet tegen waar je ook over moet, dan doet dit geen deugd. Maar dit neem ik er met veel plezier allemaal bij, want het was gewoonweg fenomenaal!

Op dit moment heb ik nog geen foto's, want ik kon mijn iPod nergens veilig wegsteken dus heb ik die niet meegenomen. Dus ik zal in de loop van deze week nog wel wat foto's posten die ik van groepsgenoten zal krijgen die hun gsm wel mee hadden. 

Tot de volgende!

P.S.: Merci zuske om mij te voorzien van kruidnoten en speculazen sinterklaasjes :) Dit gaat enorm smaken !!!